سیار یک

وقتی که شب از نیمه گذشته و آروم آروم به سمت سپیده صب حرکت می کنی صدای آرامش شهر همه جا غوغا می کنه آشفته از این هیاهوی بی صدا دلت هوس حافظ می کنه بلند می شی و حافظ رو باز می کنی و چنان شعری رو حافظ تقدیمت می کنه که آرامش ازلی به همراه داره...

میر من خوش میروی کاندر سراپا میرمت

                                            خوش خرامان شو که پیش قد رعنا میرمت

گفته بودی که بمیری پیش من تعجیل چیست

                                           خوش تقاضا می کنی پیش تقاضا میرمت

عاشق و مخمور و مهجورم بت ساقی کجاست

                                            کو که بخرامد که پیش سرو بالا میرمت

آنکه عمری شد که تا بیمار از سودای او

                                            کو نگاهی کن که پیش چشم شهلا میرمت

گفته لعل لبم هم درد بخشد هم دوا

                                            گاه پیش درد و گه پیش مداوا میرمت

خوش خرامان میروی چشم بد از روی تو دور

                                            دارم اندر سر خیال آنکه در پا میرمت

گرچه جای حافظ اندر خلوت وصل تو نیست

                                            ای همه جای تو خوش پیش همه جا میرمت